انواع پیتزاهای اروپایی

در این مقاله قصد داریم به معرفی برخی از پیتزا های اروپایی بپردازیم. ببینیم از چه موادی تشکیل شده اند از مواد همیشگی پخته می شوند یا از مواد خاصی تشکیل می شوند ، چگونه پخته می شوند، ظرف های خاصی برای تهیه آن ها استفاده می شوند یا با همان ظرف های معمول! پس همراه ما باشید...

پیتزا آل پادلینو

پیتزا آل پادلینو یک نوع پیتزا ایتالیایی است که در تابه های گرد و کوچک پخته و سرو می شود.

وقتی خمیر در تابه پخته می‌شود، خمیر بیشتر از حد معمول بلند می‌شود و پیتزا را نرم‌تر می‌کند، اگرچه به دلیل روغن موجود در تابه، پوسته آن کمی سرخ می‌شود.

پیتزا آل پادلینو کوچک تر از پیتزای کلاسیک ناپل است، اما هم چنین بسیار قطورتر و تردتر از آن است.

درست مانند بسیاری از پیتزا ها، این نوع پیتزا را می توان با هر چیزی از ژامبون و پپرونی گرفته تا پنیر و فلفل دلمه ای و انواع سبزیجات پوشاند.

پیتزا ال تونو

پیتزا آل تونو یک پیتزای ساده ایتالیایی است که از ماهی تن به عنوان رویه استفاده می کند.

این پیتزا از خمیر اصلی تشکیل شده است که روی آن سس گوجه فرنگی، موزارلا و ماهی تن روغن زیتون قرار می گیرد.

این پیتزای کلاسیک را می‌توان در بیشتر پیتزافروشی‌های ایتالیایی یافت، زیرا کنسرو ماهی تن ماده‌ای مناسب است که می‌توان در تمام طول سال از آن استفاده کرد.

در برخی از انواع این پیتزا لازم است تغییراتی در مواد به کار رفته در آن انجام شود، موادی مانند پیاز، زیتون، گوجه فرنگی گیلاسی، کدو سبز، گورگونزولا، کنگر فرنگی یا بادمجان دارد.

گورگونزولا پنیر آبی رنگ و رگه‌دار است که در ناحیه گورگونزولای استان میلان تهیه و تولید می‌گردد.

شیر مورد نیاز برای تهیه پنیر گورگونزولا، شیر گاو است که خامه آن را نگرفته باشند.

گوگونزولا پنیری نرم، پرورده و روغنی و آبدار است که در آن رگه‌های سبز و آبی وجود دارد.

رگه‌های آبی در اثر تزریق نوعی کپک خوراکی و مفید به نام پنیسیلیوم راکفورتی‌ایجاد می‌شود.

پیتزا رومانا

نکته اصلی در مورد پیتزا رومانا پوسته آن است: نازک، بسیار ترد و تقریباً شبیه کراکر، به همین دلیل است که آن را با نام scrocchiarella به معنای ترد نیز می شناسند.

چند عامل وجود دارد که این پیتزا را بسیار سبک و ترد می کند: روغن زیتون  (که به خمیر اصلی اضافه شده است) و آب کمتر در مخلوط خمیر آن است (حداکثر آبرسانی خمیر تا 55٪ است.)

به دلیل قوام سخت تر، این خمیر باید با وردنه کشیده شود، برخلاف همتای ناپلی آن که نرم تر است و با دست (همراه با حرکات تقریبا آکروباتیک) در حالی که در هوا پرتاب می شود، شکل می گیرد.

پس از شکل‌گیری خمیر آن را با لایه‌ای نازک از سس گوجه‌فرنگی پوشانده و تاپینگ های انتخابی خود را به آن اضافه می‌کنند.

تاپینگ ها نیز می‌توانند متفاوت باشند، اما سنتی‌ترین ترکیب شامل موزارلا، ماهی آنچوی، کبر، ریحان خرد شده و پکورینو رومانو است.

پکورینو رومانو پنیر، سفت، شور مزه ایتالیایی است که رنده می‌شود و از شیر گوسفند ساخته شده‌است. نام "pecorino" به معنای "گوسفندی" در زبان ایتالیایی است.

پکورینور رومانو یکی از اصلی‌ترین خوراک‌ ها برای لژیونرهای روم باستان بود. امروزه، هنوز هم مطابق دستور اصلی ساخته می‌شود و یکی از قدیمی‌ترین پنیرهای ایتالیا است

اما فوت کوزه گری آن آخرین در پخت ماهرانه  این پیتزا نهفته است، که باید زمان آن کمی طولانی تر از حد معمول باشد تا پوسته خشک شود.

به همین دلیل هم است که پوسته این پیتزا خیلی ترد است.

پیتزا فریتا

اگرچه ممکن است کسی فکر کند که پیتزا فریتا یکی دیگر از اختراعات پر کالری اسکاتلندی باشد اما این غذا یک غذای ویژه ناپل است که در بین مردم محلی از جایگاه مذهبی برخوردار است.

درست کردن آن نیز به این صورت است که تاپینگ‌ها را بین دو لایه خمیر پیتزا می‌گذارند و در روغن داغ سرخ می کنند تا طلایی و ترد شود.

این نوع پیتزا را می‌توان در بسیاری از مکان‌های پیتزا فروشی ناپلی یافت.

پیتزا ai frutti di mare

پیتزا ai frutti di mare  نوعی پیتزا ایتالیایی است که روی آن غذاهای دریایی مانند اسکمپی، ماهی مرکب و صدف قرار گرفته است.

به طور سنتی، این پیتزا بدون پنیر سرو می شود زیرا غذاهای دریایی روی خمیر و سس گوجه فرنگی قرار می گیرد.

این پیتزا در سرتاسر ایتالیا و کشورهای مدیترانه ای مانند کرواسی محبوب است.