تغییرات جعبه های پیتزا
بیشتر طرفداران پیتزا موافق هستند که هیچ چیز نمی تواند با پیتزای که مستقیماً از فر سرو می شود قابل مقایسه باشد، اما پیتزای که مستقیماً درب منزل شما تحویل داده می شود، هم به همان اندازه برای شما لذت بخش است و با تحویل بیش از 1 میلیارد پیتزا در سال، کاملاً واضح است که فقط طرفداران پیتزا نیستند که اینگونه فکر می کنند.
هر پیتزای تحویلی در یک جعبه مقوایی است که شکل این جعبه همان مستطیل معروف عمدتا در همه جا به همین شکل است.
با این حال، اگر این جعبه ساده نبود، تحویل پیتزا ظاهری کاملا متفاوت داشت.
برای بهتر درک کردن این موضوع به تاریخچه جعبه پیتزا بپردازیم.
با ما همراه باشید.
آغاز تحویل پیتزا
در اوایل دهه 1800 نانوایان نان و پیتزا را در ظروف مسی کوچکی به نام استفاس حمل می کردند. اغلب، نانواها پسران جوان را استخدام می کردند تا با این ظروف از محله ای به محله دیگر بروند تا ضایعات یا پسماندهای پخت روز را برای سود بیشتر بفروشند.
یک قرن تغییر در تحویل پیتزا
100 سال به جلو حرکت کنید.
پیتزا در نیویورک و دیگر شهرهای صنعتی آمریکا در حال گسترش است.
این غذا تبدیل به یکی از غذاهای مورد علاقه قشر متوسط و کم درآمد جامعه شده است.
از طرفی پیتزا که به شکل مثلثی در آمده و در کاغذ پیچیده شده بود، نیاز کارگران صنعتی را برای داشتن یک وعده غذایی که به راحتی قابل حمل باشد برآورده کرد.
پیتزاها در دماهای معمولی اتاق به کارگران فروخته میشدند آن ها پیتزاها را در فرهای خود گرم میکردند.
این نانهای کوچک بهراحتی در پیشخوان نانواییها در محلههای مهاجران ایتالیایی، و معمولاً در مسیر کار، در دسترس بودند، بنابراین نیازی به بستهبندی شیک نبود.
شروع تحویل پیتزا در جعبه
پس از جنگ جهانی دوم، علاقه به پیتزا (برخی می گویند که عشق به آن) با بازگشت سربازهای آمریکایی از ایتالیا به طور چشمگیری افزایش یافت، بنابراین بسیاری از پیتزا فروشی ها شروع به ارائه پیتزاها به صورت تکه شده (مثلثی) شدند که در هنگام راه رفتن نیز راحت تر بتوان آن را خورد. (مانند پیتزای نیویورکی)
پیتزا روی یک تکه مقوای سفت و راه راه در انتهای یک کیسه کاغذی قرار می گرفت.
این روش از سال 1946 در فدریچی در فری هولد، نیوجرسی استفاده شده است.
شروع تحویل پیتزا به سبک امروزی
در دهه 1950، کسب و کار پیتزا فروشی ها به رونق خود ادامه دادند اما از آنجایی که سفارشات تحویل پیتزا شروع به انباشته شدن کردند، خوب، نمیشد صرفا با کیسه آن ها را به مشتریان تحویل داد.
این هم دو دلیل روشن داشت، اول اینکه امکان داشت به دلیل زیاد شدن سفارشات، آن ها با هم اشتباه شوند و دوم هم اگر چند پیتزا را بر روی یکدیگر می گذاشتند پیتزاها کاملا خراب میشدند.
در ابتدا جعبههای مقوایی نانوایی مورد استفاده قرار گرفتند، اما این جعبه ها نمیتوانست رطوبت شدید ایجاد شده توسط پیتزای داغ را تحمل کند و بر روی پیتزا خراب میشدند.
اما چه شد که این جعبه ها پیشرفت کردند؟
همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، یکی از بزرگ ترین جهش ها در تکامل جعبه پیتزا با ظهور پیتزاهای زنجیره ای (که بعضی از این رستوران ها فقط برای تحویل بیرونبر درست شده بودند.) رخ داد.
با هدف تحویل به موقع پیتزا بدون به خطر انداختن کیفیت، طعم و ظاهر آن، توسعه یک جعبه مناسب برای حمل و نقل اهمیت پیدا کرد.
بنابراین بسیاری برای درست کردن جعبه درست به کار شدند، کارها و ایده های مختلف داده شد و بسیاری از آن ها رد شدند.
بعضی ها بسیار گران بودند و بعضی دیگر کار تحویل پیتزا را با مشکل مواجه میکرد.
پس از تمام این آزمایشات بود که جعبه امروزی که میبینید به وجود آمد.
جعبه ای تاشو، راحت در حمل و نقل و باز و بست کردن، و از با باز کردن آن میتوانستید جعبه را به یک ظرف تبدیل کنید.
چه چیزی بهتر از این برای رستوران های زنجیره ای؟
حتی با وجود سال ها نوآوری، یک جعبه مقوایی ساده همچنان بهترین راه برای حمل پیتزا است.
اما آیا این پایان تکامل برای جعبه تحویل پیتزا است؟
مطمئنا خیر.
بسیاری هنوز هم در پی راهی برای از بین بردن مشکل گرما و اتلاف آن و یا بخار آن هستند.
شما چه راهی را پیشنهاد میکنید؟