10 مورد از پیتزاهای آمریکایی که اسمشان را کمتر شنیده اید. (قسمت دوم)

در پست قبلی درباره 4 مورد از این پیتزا ها صحبت کردیم و آن ها را معرفی کردیم. در این مقاله قصد داریم مابقی پیتزا های نه چندان محبوب را معرفی کنیم و مواد تشکیل دهنده آن ها را بیان کنیم.

در ادامه با ما باشید.

6. پیتزا دیترویت استایل

پیتزا به سبک دیترویت یک پیتزای مربع شکل است، با پوسته ترد، ضخیم و رویه های معکوس.

چیزی شبیه به پیتزا دیپ دیش (شیکاگو).

اول پنیر را مستقیماً روی خمیر می‌مالند و سپس سس گوجه‌فرنگی غلیظی که با سیر و ادویه‌ها و چاشنی های دیگر مزه دار می‌شود را به آن اضافه می‌کنند.

رایج ترین تاپینگ برای این پیتزا پپرونی است که یا روی سس قرار می گیرد یا زیر پنیر دفن می شود.

پیتزا به سبک دیترویت برای اولین بار در سال 1946 درست شد و به لطف محبوبیت آن، اکنون در سراسر کشور در دسترس است.

5. پیتزا دیپ دیش

در اواخر دهه 1800 و اوایل دهه 1900، مهاجران ناپل در جستجوی زندگی بهتر به ایالات متحده آمدند.

اندکی پس از آن و در سال 1943، نوادگان آن ها، آیک سوول و ریک ریکاردو، پیتزا اونو را در شیکاگو افتتاح کردند و انواع جدیدی از پیتزا را در ظرفی عمیق تر(ظرف کیک پزی)، با لایه های وارونه پنیر، گوشت و گوجه فرنگی و پوسته ترد سرو می کردند.

این پیتزا که دیگر یک سنت مهاجران نیست، اکنون یکی از نمادهای فرهنگی و آشپزی شیکاگو است.

این غذا نه تنها در شیکاگو، بلکه در سراسر جهان محبوب است و محبوبیت آن در این واقعیت مشهود است که حتی یک روز ملی برای پیتزا دیپ دیش وجود دارد که هر سال در 5 آپریل جشن گرفته می شود.

غذای عمیق ضخیم، دلچسب و ترد، به سبک شیکاگو، برای دوستداران پیتزا در سرتاسر جهان، خوراکی خوش طعم و جذاب است.

6. پیتزا کالیفرنیا

این نوع پیتزا که در سال 1980 توسط اد لادو و سرآشپزهای رستوران معروف Chez Panisse اختراع شد، با ترکیب پوسته نازک نیویورک و ایتالیایی با ترکیب های تاپینگ منحصر به فرد و غیر معمول تجربه ای تازه را از خوردن پیتزا برای مشتریان به ارمغان آورد.

پوسته آن سبک، مطبوع و لطیف است، در حالی که تاپینگ آن از میگو و مارچوبه گرفته تا ماهی قزل آلا دودی و سایر غذاهای دریایی متفاوت است.

برخی از مواد افزودنی دیگر شامل موادی مانند مرغ، سس بادام زمینی، سس باربیکیو، پنیر بز و آناناس است.

3.پیتزا گریل

این نیز گونه دیگری از پیتزا های آمریکایی است که پخت آن نیز کمی با بقیه پیتزا ها (برخلاف اندازه اش که نازک است) متفاوت است.

اول خمیر را بر روی ذعال می‌گذارند تا بپزد، سپس آن را برعکس می‌کنند و تاپینگ های آن را قرار می‌دهند. اول پنیر، بعد سس.

سپس دوباره آن را بر روی گریل برمی‌گردانند تا پنیر آن نیز آب شود.

نتیجه یک پیتزای ترد، مطبوع و خوش طعم ذغالی با طعم دودی است.

پیتزای کبابی را می‌توان با هر ماده‌ای با توجه به علاقه شخصی خود آشپز روی آن قرار داد.

اعتقاد بر این است که زادگاه پیتزای کبابی Al Forno در پراویدنس، رود آیلند است.

2. پیتزا هاوایی

برخلاف نامش، پیتزا هاوایی یک اختراع کانادایی است.

یک پیتزای کلاسیک به سبک آمریکایی که روی آن پنیر، ژامبون است اما اضافه بر این ها، تکه های آناناس نیز در آن ها وجود دارد.

این غذا در ابتدا توسط سام پانوپولوس در انتاریو در اواسط دهه 1960 ساخته شد، زمانی که او آناناس را به پیتزا اضافه کرد و شروع به سرو آن برای مشتریان رستوران خود کرد.

با توجه به علاقه مشتریان، این پیتزا توانست راه خود را به آمریکا باز کند.

اما نکته مهم این است که این پیتزا علاوه بر موافقان، مخالفان بسیاری را نیز دارد.

بسیاری عقیده دارند که آناناس یک ترکیب ناموزون با پیتزا است که نمی‌شود این دو را در کنار هم تصور کرد.

در مورد این پیتزا رنگ خاکستری وجود ندارد و همه چی یا سیاه است یا سفید، یا خوشتان می‌آید، یا بدتان می‌آید.

1. پیتزا شکم پر

خب، رسیدیم به آخرین پیتزا.

همانطور که از اسمش با یک پیتزای بزرگ دیگر طرف هستیم.

پیتزای شکم پر یک پیتزای آمریکایی است که کمی دیرتر از پیتزای دیپ دیش که شباهت های زیادی با آن دارد، در شیکاگو محبوبیت پیدا کرد.

نسبت به پیتزای دیپ دیش، پوسته سفت و صاف تری دارد.

خمیر آن هم کمی خشک تر و شیرین تر است.

روی پیتزا مقدار زیادی پنیر و مواد مختلف دیگری مانند سبزیجات و سوسیس های خرد شده پر می شود.

و در ادامه یک لایه نازک دیگر از خمیر روی آن قرار می‌گیرد (از این رو پیتزا پر شده نامیده می شود).

خمیر دوم معمولاً با شکاف هایی در آن بریده می شود تا در حین پختن رطوبت از آن خارج شود.

و در نهایت روی آن سس مخصوص خودش ریخته می‌شود.