انتخاب کنید؛ پیتزا نیویورکی یا شیکاگو؟
بحث بر سر اینکه کدام پیتزا بهتر است: پیتزا به سبک ایتالیایی و آمریکایی، احتمالاً به اندازه خود پیتزا قدیمی است.
هرکدام از اعضای خانواده، دوستان و اطرافیان شما یکی از این سبک ها را دوست دارند اما در داخل همین سبک ها نیز زیر شاخه های مختلفی درست شده است.
یکی از این زیرشاخه ها که از قضا رقیب یکدیگر هم به حساب میآیند سبک نیویورکی سبک شیکاگویی است.
بسیاری سعی کرده اند پیتزای نیویورکی با پوسته نازک را با پیتزای شیکاگو با پوسته ضخیم مقایسه کنند و هرکدام از منظر خودشان برنده را اعلام کنند.
و تقریبا تمامی این بحث ها شکست خورده اند.
این بحثها معمولاً به جایی نمی رسد، زیرا طرفداران هر سبکی آن را امضای شهرشان میدانند و نسبت به آن به همان اندازه پرشور هستند که به شهرشان هستند.
شیکاگو و نیویورک هر دو سنت و تاریخچه ای طولانی در تهیه پیتزا دارند و هر دو شهر تنوع زیادی از سبک های خاص خود را ارائه می دهند.
بنابراین، تلاش برای تصمیم گیری پایدار بسیار دشوار خواهد بود.
سبک ها بسیار متفاوت از هم هستند، از پوسته تا انواع روکش ها، و تعداد تغییرات آن ها می تواند بی پایان باشد.
برای پیچیده تر کردن این موضوع، باید بدانید که پیتزا دیپ دیش های مختلفی را در نیویورک خواهید یافت، درست مانند نسخه های ترد شیکاگو.
اگرچه پوسته یکی از نقاط اصلی هر پیتزا است، اما اگر مسابقه فقط بر اساس پوسته نیز باشد، باز هم مسابقه دشواری خواهد بود.
پوسته ها در هر نوع پیتزا به قدری متفاوت است که برخی هنگام خرید یک مدل پیتزا تعجب می کنند که آیا آن ها حتی یک غذا هستند یا خیر.
علاوه بر سبک، هر سرآشپزی نیز سبک مخصوص به خود و در واقع امضای خود را در پیتزا های خود دارد.
برخی تند تر، برخی ترد تر.
بسیاری از مردم فکر می کنند که مقایسه ضخامت و ترد بودن پوسته درباره این دو سبک کار درستی نیست، زیرا این دو بسیار متفاوت از یکدیگر هستند درست مانند این است که یک کلوچه را با یک شیرینی دانمارکی مقایسه کنید.
هردوی آن ها شیرینی هستند، اما هر کدام به روشی منحصر به فرد ساخته شده اند و تجربه متفاوتی از خوردن را ارائه می دهند.
هرکدام ظاهر و محتویات متفاوتی دارند و اندازه های آن ها نیز باهم متفاوت است.
این دو نوع پیتزا معمولاً نه طعم یکسانی ندارند و نه اندازه یکسانی، بنابراین قضاوت بی طرفانه یا دقیق دشوارتر می شود.
در ادامه به این تفاوت ها خواهیم پرداخت
رویه پیتزا
نیویورک - پوسته ترد و نازک با لایه ای نازک از سس گوجه فرنگی، انواع تاپینگ و پنیر.
شیکاگو - پوسته ضخیم تر و عمیق تر با عمیق پنیر بیشتر، تاپینگ و سس گوجه فرنگی.
قطر پیتزا
شاید بتوان
گفت دیپ دیش شیکاگو یک پیتزا تابه ای است.( شاید تابه ای بهترین تعریف از آن باشد.)
یعنی بعد از ورز دادن خمیر، آن را داخل قالب کیک یا تابه چدنی میگذارند.
وقتی اینکار را کردند، دوره آن را به دیواره چسبانده و تا جایی که بخواهند ارتفاع آن را بالاتر میآورند.
پیتزای سبک نیویورکی با دست درست می شود.
یعنی بعد از ورز دادن خمیر، آن را در هوا میکشند.
شاید دیده باشید که چگونه سرآشپزهای باتجربه آن را در عرض چند دقیقه با پرتاب کردن خمیر به هوا آن را مانند یک پارچه دراز می کنند.
به این ترتیب، می توانید پوسته پیتزای خود را به اندازه ای که فر شما در آن گنجایش دارد، درست کنید.
درواقع پیتزا دیپ دیش قطرش زیاد است و پیتزا نیویورکی اندازه اش.
بعضی از پیتزا فروشی ها در نیویورک هستند که اندازه پیتزاهای آن ها به 90 سانتی متر نیز میرسند.
زمان پخت پیتزا
لایه ضخیم تاپینگ در یک پیتزا شیکاگو به زمان بیشتری برای پخت نیاز دارد.
بعضی از رستوران دارها مواد را قبل از اضافه کردن کمی میپزند و سپس داخل فر قرار میدهند؛ اما به هر حال پیتزا دیپ دیش به طور میانگین به حداقل 30 دقیقه زمان برای پخت نیاز دارد.
اما برای پیتزا نیویورکی این گونه نیست.
حداکثر زمان برای پختن یک پیتزا نیویورکی حداکثر 15 دقیقه است.
پیتزا نیویورکی غذایی است که میتوان در حال راه رفتن نیز آن را خورد و راحت آن را حمل کرد.
اما در عوض پیتزا دیپ دیش یک وعده غذایی کامل است که برای خوردن به ظروف و یک بشقاب نیاز دارد.
نتیجه گیری
تمام این مواردی که گفتیم و انتخاب بین این دو پیتزا درنهایت به خود شما برمیگردد.
شما کدام پیتزا را ترجیح میدهید؟
نیویورکی یا دیپ دیش؟