سیب زمینی سرخ شده، تاریخچه ای از اینکاها

سیب زمینی سرخ کرده فرانسوی ( هرچند هنوز هم ما آن را بدون تردید سرخ کرده می‌نامیم) در واقع ممکن است فرانسوی نباشد. برخی ادعا می کنند که سیب زمینی سرخ کرده از بلژیک سرچشمه گرفته است ، جایی که روستاییان کنار رود موز به طور سنتی ماهی سرخ کرده می خوردند.

گفته می شود که این غذا توسط سربازان آمریکایی در بلژیک در طول جنگ جهانی اول کشف شد و از آنجا که زبان غالب جنوب بلژیک فرانسوی است ، آن ها سیب زمینی خوشمزه را سیب زمینی سرخ کرده فرانسوی نامیدند.

اما واقعا نام برای ما اهمیت دارد؟

سیب زمینی سرخ کرده اولین بار توسط فروشندگان خیابانی در Pont Neuf پاریس در دهه 1780 فروخته شد.

حتی ممکن است اختراع اسپانیایی‌ها باشد زیرا اسپانیایی ها اولین اروپایی هایی بودند که با سیب زمینی در آمریکای جنوبی برخورد کردند.

به نظر می رسد اولین اشاره کتبی مربوط به پدرو سیزا دو لئون ، نوجوان تاریخ نویس بوده است که در سال 1553 خاطرات و تجربیات خود را با عنوان وقایع نگار اینکاها با نام "سفر هفده ساله پدرو سیزا دئون در پادشاهی توانمند پرو" منتشر کرد.

او در این کتاب سیب زمینی، یکی از غذاهای اصلی بومیان را این گونه توصیف می کند:

"نوعی مغز خاکی (زمینی) که پس از جوشاندن آن به اندازه شاه بلوط پخته نرم می شود".

سیب زمینی که به اسپانیا آورده شده است  به احتمال زیاد سرخ شده سرو شده است زیرا سرخ کردن در روغن یک سنت آشپزی اسپانیایی بود.

 هرچند نتیجه نهایی آن شبیه سرخ کردن فرانسوی‌ها نبود ، زیرا سیب زمینی های اولیه کوچک تر از توپ گلف بودند.

شروع دوران سیب زمینی

توماس جفرسون احتمالاً اولین دستورالعمل نویس غذای آمریکایی عموماً با معرفی سرخ کرده فرانسوی به آمریکا معروف است.

اولین بار جفرسون در بین سال های 1784 تا 1789 هنگامی که مشغول کار دیپلوماتیک در سفارت آمریکا در فرانسه بود با سیب زمینی سرخ کرده مواجه شد.

او در مدت اقامت خود در فرانسه نزدیک به 150 دستورالعمل از غذاهای مختلف جمع آوری کرده است که بعضی از آن ها به وسیله نوادگان او بازیابی شده اند.

دستور پخت  سیب زمینی سرخ کرده جفرسون در خانه یکی از بستگانش به نام مری راندولف ویرجینیا باقی مانده است.

او در آن دستورالعمل نشان می دهد که سیب زمینی های سرخ شده در آن روزگار شبیه سرخ کرده های امروزی نبوده اند بلکه در عوض به صورت گرد (مانند پوست کندن سیب) و یا به صورت حلقه حلقه بریده می‌شدند.

علیرغم حمایت جفرسون ، سیب زمینی سرخ کرده تا سال 1870 مورد توجه عموم قرار نگرفت و تازه در دهه 1900 واقعاً محبوب شد.

به گفته زبان شناس استوارت برگ فلکسنر، آن ها تا اواخر دهه 1920 به طور رسمی به عنوان سیب زمینی سرخ شده فرانسوی شناخته می شدند.

 این نام بعداً کوتاه شد و به سرخ کرده تبدیل شد (ترتیب‌های نام گذاری به انگلیسی روال جالبی دارند، در ابتدا French fried potatoes یا سیب زمینی سرخ کرده فرانسوی بود، سپس تبدیل به French frieds، بعد از آن به French fries و در نهایت در دهه 60 میلادی به fries تبدیل شد.)

سیب زمینی، نشانه آزادی

سیب زمینی سرخ کرده یک غذای جهانی است  اما نحوه مصرف آن اینطور نیست.

در حالی که ما (ایرانیان و خاورمیانه‌)معمولاً سیب زمینی سرخ کرده خود را با سس گوجه فرنگی می خورند فرانسوی ها خردل و بریتانیایی ها سرکه را ترجیح می دهند.

ژاپنی ها گاهی اوقات آن ها را با کاری سبز یا سس سویا طعم می دهند.

آمریکایی‌ها آن را با سس گوجه فرنگی می‌خورند.

بلژیکی ها ، (که اصطلاح "سرخ کرده فرانسوی" را دوست ندارند)، آن ها را با سس مایونز می خورند.

جالب است بدانید که بلژیکی‌ها مصرف سیب زمینی سرخ کرده بیشتری نسبت به فرانسویان دارند.

سیب زمینی سرخ کرده 2000 یورویی!!!

استفان بوننبرگر یک هنرمند آلمانی متولد 1959 است.

او در یکی از نمایشگاه هایش سیب زمینی به شکل صلیب درست کرد و آن را به نمایش گذاشت و در همین جا بود که مشکل به وجود آمد.

در سال 2005 این سیب زمینی سرخ کرده با عنوان Pommes d'Or  در اتاق مخصوص خود در گالری هنری Mosel and Tschechow واقع در مونیخ به نمایش گذاشته شده بود.

اما در یک روز مشخص شد سیب زمینی سرخ کرده اصلی که صلیب طلا بر روی آن ساخته شده بود به طور اسرارآمیزی ناپدید شده است.

بوننبرگر شکایت کرد و مبلغ جبرانی 2000 یورو برای سیب زمینی سرخ کرده گمشده‌اش دریافت کرد.

این مبلغ احتمالاً بیشترین پولی است که تا کنون برای خرید دو عدد سیب زمینی هزینه شده است.