انواع پاستا

پاستاها غذاهای خوشمزه و لذیذی هستند که عمدتا به دلیل راحتی در طبخ و مزه‌ای که می‌تواند با طیف گسترده‌ای از سلایق هماهنگ شود بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفته‌اند.

البته که این استقبال از دیرباز وجود داشته مانند پاستا aglio e olio که از زمان رومیان در بین آن ها مرسوم بوده است.

در ادامه برای شما تعدادی از پرطرفدارترین انواع پاستا را گردآوری کرده‌ایم.

پاستا Alla Puttanesca

spaghetti alla puttanesca یک غذای کلاسیک ناپولی است که به طور محلی تحت عنوانaulive e chiappariell  (زیتون و کبر) شناخته می شود، یک غذای ماکارونی جنوبی ایتالیایی است که اغلب با نظریه های بسیار نامناسب و عمدتا نادرست در مورد منشا و معنی نام آن همراه است.

علاوه بر این ، این غذا در دسته به اصطلاح اسپاگتاتا قرار می گیرد  که به نوعی غذای سریع اشاره دارد.

 معمولاً-اما نه لزوما- با اسپاگتی ، درست می‌شود و معمولا برای زمانی است که شما یک مهمان غیر منتظره دارید و یا زمان کافی برای درست کردن غذا ندارید.

 در واقع گفته می شود که اسپاگتی آلاتوتتانسکا در سال 1950 توسط ساندرو پتی ، یکی از مالکان Rancio Fellone ، رستوران معروف Ischian و nightspot.ers اختراع شد.

پتی ادعا می کند که این دستور پخت را یک شب هنگامی که دوستانش پس از تمام شدن زمان پخت وارد شده بودند، درست کرد.

آن ها از او خواستند که یک "una puttanata qualsiasi"  درست کند، این جمله درواقع به این معنی است که هر چیزی را که می‌تواند با مقدار کمی که در انبار باقی مانده بود درست کند.

همان دم دستی خودمان.

او مقداری اسپاگتی پخت و با سس خوش طعم "سیر و پونه کوهی" که از گوجه فرنگی ، روغن زیتون ، زیتون سیاه گائتا و کیر تهیه شده بود، روی آن ها ریخت.

پاستا تورتلی

تورتلی نوعی پاستا شکم پر ایتالیایی است که به چند شکل تهیه می شود: مربع ، نیم دایره  یا گرد و پیچ خورده.

این پاستا در سراسر ایتالیا ، به ویژه در توسکانی ، لومباردی و امیلیا رومانیا رواج دارد.

 یکی از معروف ترین غذاهایی که این نوع ماکارونی را شامل می شود ، tortelli con zucca نام دارد  که در آن tortelli با کدو تنبل و پنیر پارمسان پر شده است.

و در نهایت برروی آن بازهم پنیر می ریزند و روی آن را با سس مخصوص آغشته می‌کنند.

پاستا aglio e olio

این پاستای کلاسیک بی انتهای ایتالیایی یکی دیگر از غذاهای اصلی cucina povera است (آشپزی سنتی به سبک دهقانان ایتالیایی) که تا حد امکان با کمترین مواد اولیه تهیه می شود.

اگرچه نام رسمی این غذای ساده و نمادین به معنای واقعی کلمه به اسپاگتی ، سیر و روغن معطوف می شود اما عنصر اصلی که باعث تند شدن و طعم دلپذیر می شود ، یک نوع فلفل قرمز کوچک است که در ایتالیایی با نام peperoncino rosso یا diavolillo (به معنی شیطان کوچک) شناخته می شود.

این غذا به سادگی با ریختن اسپاگتی همراه سیر و فلفل چیلی خرد شده در روغن زیتون تهیه می شود.

گاهی اوقات گفته می شود که این دستور العمل اصلی ماکارونی ممکن است از مناطق همسایه یعنی "آبروزو و کامپانیا" سرچشمه گرفته باشد، اما آکادمی آشپزی ایتالیا رسما اسپاگتی aglio e olio را به عنوان غذای معمولی لاتزیو ذکر کرده است.

پاستا Cacio e pepe

این غذای باستانی با منشاء رومی یکی از ساده ترین و رضایت بخش ترین غذاهای ایتالیایی محسوب می شود.

 Cacio e pepe شامل ماکارونی (معمولاً اسپاگتی) ، پنیر پیرکورو رومانو ، نمک و مقدار زیادی فلفل سیاه آسیاب شده است.

از آن جا که مواد به راحتی حمل می شوند و این مواد مدت زمان ماندگاری بالاتری دارند زمانی غذای مورد علاقه چوپانان رومی بوده است.

فلفل تند چوپانان را از اثرات هوای سرد در طول شب محافظت می کرد، در حالی که ماکارونی کربوهیدرات های مورد نیاز آن ها را برای انجام کارهای طاقت فرسا تأمین می کرد.

با این حال ، این غذای ساده آنقدر خوب است که سرآشپز و شخصیت تلویزیونی معروف آنتونی بوردین آن را بدین گونه توصیف کرد:

 "می تواند بزرگترین اتفاق در تاریخ جهان باشد"

پاستا Amatriciana

به نام آماتریس ، شهری استانی در تپه های سابین در شمال شرقی رم ؛ سس نمادین Amatriciana اغلب بخشی از "تثلیث مقدس ماکارونی رومی" به همراه کربنارا و cacio e pepe در نظر گرفته می شود.

Amatriciana در قرن هفدهم با افزودن گوجه فرنگی به سس gricia معروف شد.

در انتها نیز با پنیر پکورینوی رنده شده و ماکارونی اسپاگتی یا بوکاتینی مخلوط می شود.

اولین دستور تهیه Amatriciana در کتاب آشپزی L’Apicio Moderno در سال 1790 توسط فرانچسکو لئوناردی ، سرآشپز و نویسنده مشهور رومی منتشر شد.

 با گذشت زمان ، این غذای کلاسیک ایتالیایی آنقدر محبوب شد که در چندین فیلم به نمایش درآمد ، از جمله فیلم آلبرتو سوردی در سال 1954 به نام "یک آمریکایی در رم" و در فیلم لوچیانو سالس 1978 به نام "در کجا تعطیلات می روید؟"