مرغ سوخاری از کجا آمد؟

در ژاپن ، سالانه میلیون ها خانواده کریسمس را با سفارش مرغ سرخ شده به سبک آمریکایی جشن می گیرند. این کار در خانواده‌های ژاپنی تبدیل به یک سنت ملی شده است. در زمان‌های دور در چین مرغ را موجودی مقدس می‌پنداشتند که می‌توانست آینده را پیش‌بینی کند. دلیل آن هم این بود که روز را اعلام می‌کنند. جالب است بدانید که محبوب ترین فست فود در چین KFC می‌باشد.

چرا مرغ سوخاری به این حد محبوب است؟

در ایالات متحده ، آمریکایی های آفریقایی تبار به دلیل ارتباط آن با فرهنگ کلیسای یکشنبه ، مرغ سرخ شده را به عنوان "پرنده انجیل" توصیف می کنند. در حقیقت ، آمریکایی ها حتی مرغ سرخ شده را روز ملی خود در 6 ژوئیه قرار داده اند و در نظرسنجی تازه ای که در سانفرانسیسکو انجام شد ، 16 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که در صورت امکان با مرغ سرخ شده ازدواج می کنند. تا زمان جنگ جهانی دوم ، مرغ سرخ شده در ایالات متحده به عنوان غذایی برای مناسبت های خاص در نظر گرفته می شد. بعدها اما به غذایی تبدیل شد که مردم چند بار در هفته برای صبحانه یا شام می خوردند و این روزها آنقدر در دسترس عموم قرار گرفته است که مردم هر زمان که روحیه‌شان بد می شود آن را می خورند. بر اساس آماری که شورای ملی مرغ ایالات متحده ارائه کرد در سال 1960 به طور متوسط هر آمریکایی 28 پوند (12 کیلوگرم) مرغ خورد.

شاید دلیل اینکه مردم جهان مرغ سرخ شده را دوست دارند این است که روش های مختلفی برای پخت و سرخ کردن آن وجود دارد. نسخه استاندارد ایالات متحده با آرد یا خمیر پوشانده شده و سپس در روغن سرخ می شود. اگر مرغ را ابتدا در آب مرکبات و ادویه جات ترش می کنید، شما مرغ سرخ شده گواتمالایی دارید. اگر آن را با سس سویا ، زنجبیل و سیر ترکیب کنید دهید ؛ آن را در نشاسته سیب زمینی غوطه ور کرده و در یک جعبه بنتو بسته بندی کنید، اج- تاتسوتای ژاپنی دارید و این لیست هم چنان ادامه دارد.

اما مرغ سرخ شده از کجا آمد؟

علیرغم این واقعیت که بسیاری از فرهنگ ها در سراسر جهان انواع متفاوتی از مرغ سرخ کرده را تهیه می کنند ، بدون شک نسخه جنوبی ایالات متحده نمادین ترین آن است. اما چرا؟

پاسخ ساده این است که تاریخچه اولیه جوجه سرخ کرده یک راز است و ساکنان جنوبی آمریکا بلندترین و بهترین تشویق کنندگان آن بودند که به گسترش آن در ایالات متحده و بعداً در جهان کمک کردند.

دیمون لی فاولر در کتاب خود با عنوان "مرغ سرخ کرده: بهترین غذاهای جهان از ممفیس تا میلان ، از بوفالو تا بانکوک" در 1998 نوشته است: برای مردم جنوب ایالات متحده مرغ سرخ شده مانند یک "مذهب دولتی" است و اولویت آنهاست.

از قرن هفدهم تا نوزدهم ، مردم جنوب آمریکا را به عنوان زیستگاه بومی مرغ سرخ شده تعیین کردند. جنوبی ها مرغ سرخ شده را مرکز غذاهای منطقه ای خود قرار دادند و افتخار کردند که فقط آمریکایی های آفریقایی تبار ، عمدتا برده ، می توانند مرغ سرخ شده "معتبر" درست کنند.

برخی از متخصصان آشپزی چنین تخصصی را با غرب آفریقا مرتبط کردند ، جایی که چندین قرن قبل از تماس با اروپا ، مردم محلی مرغ می خوردند و غذای خود را سرخ می کردند. با این حال ، آفریقایی‌ها مرغ سرخ شده را به روش سنتی بسیاری از مردم جنوبی های آمریکا درست نمی کردند.

اولین دستور چاپی پذیرفته شده ایالات متحده برای مرغ سرخ شده در سال 1824 در اولین کتاب آشپزی آمریکایی ، The Virginia House-Wife ، تألیف مری راندولف ، یک زن سفید پوست از خانواده بردگان و یکی از بستگان دور توماس جفرسون ظاهر شد.

برای قرن ها ، میراث جنوبی مرغ سرخ شده بدون چالش باقی ماند تا این که نویسنده غذا جان اف ماریانی در دانشنامه غذاهای آمریکایی و نوشیدنی ، اولین بار در سال 1983 ، چنین چیزی را نوشت: اسکاتلندی ها که بیشتر از سرخ کردن مرغ های خود لذت می بردند (نه اینکه آنها را مانند انگلیسی ها بجوشانند یا بپزند)، ممکن است هنگام استقرار در جنوب [آمریکایی] این روش را با خود آورده باشند."

یعنی ممکن است یک غذای اصلی آمریکایی "اسکاتلندی" باشد؟ ماریانی احتمال جالبی را مطرح کرد، اما متأسفانه هیچ مدرکی برای تصورات خود ارائه نداد. با این حال ، برخی از سرنخ ها برای حمایت از نظریه ریشه اسکاتلندی وجود دارد. اگرچه دستور راندولف به مرغ سرخ شده برای آشپزهای سفید جنوبی کمک کرد ، اما دستور قدیمی تر آن در کتاب آشپزی بریتانیایی 1747 با عنوان "هنر آشپزی ساده و آسان" ظاهر شد.

این کتاب آشپزی که توسط یک زن انگلیسی به نام هانا گلاس تألیف شده و در دوبلین منتشر شده است ، طیف وسیعی از دستور العمل های سنتی انگلیسی را شامل می شود. علاوه بر این ، استانا ننادیک ، استاد تاریخ اجتماعی و فرهنگی دانشگاه ادینبورگ ، در مقاله ای در مورد غذاهای اسکاتلندی قرن هجدهم ، اشاره می کند که در 1773 ، جیمز بوسول ، زندگینامه نویس ، یک دفتر خاطرات نوشت که به صراحت یک شام مرغ سرخ شده را برای یک سالمند توصیف کرد. پس نظریه ماریانی این است که وقتی صدها هزار مهاجرنشین اسکاتلندی و ایرلندی در دهه 1700 به مستعمرات جنوبی ایالات متحده مهاجرت کردند ، سنت سرخ کردن مرغ ها را با چربی همراه خود آوردند.

سناریوی احتمالی این است که در فاصله ای بین قرن های 17 و 19 ، آفریقایی تبارهای برده شده بر اساس دستور العمل های ارائه شده توسط برده داران اسکاتلندی شروع به طبخ مرغ سرخ شده کردند. با گذشت زمان ، آشپزهای آمریکایی آفریقایی تبار آن را به عنوان بخشی از سنت آشپزی خود پذیرفتند. آشپزهای آمریکایی آمریکایی آفریقایی تبار با سال ها تجربه و هم چنین داشتن مهارت و شناخت در اضافه کردن چاشنی‌ها و روش‌های سرخ کردن متفاوت باعث شدند مرغ سوخاری هویت اسکاتلندی خود را از دست بدهد.

نتیجه گیری

همانطور که قبلا هم گفتیم هر غذایی داستانی را روایت می کند، داستانی از تکامل نسل‌ها و وضعیت اقتصادی آن دوران. این به سرآشپزها ، نویسندگان غذا و رستوران داران فرصتی فوق العاده می‌دهد تا برای اطلاع آنها از منشاء آن غذاها شروع به گشت و گذار در دل تاریخ بکنند تا بتوانند سرمنشاء غذاها را پیدا کنند.