پاستا آلفردو، غذایی که در بین ایتالیایی ها آنچنان پرطرفدار نیست.

فتوچینی آلفردو یکی از رایج ترین غذاهای ایتالیایی در سرتاسر جهان است. اما آیا می دانید اولین باری که این غذا درست شد ، برای رفع ناراحتی معده بود؟ آیا می دانید که محبوبیت آن در کشور اصلی خود، ایتالیا، کمتر است؟ دانستن این موارد و بسیاری دیگر به شما اطلاعات جالبی را در مورد ریشه های واقعی فتوچینی آلفردو می دهند. اما قبل از آن بیایید کمی در باره پاستا بخوانیم:

پاستا به معنی خمیر، یک اصطلاح عمومی برای گونه‌های مختلف ایتالیایی رشته فرنگی (نودل)، درست شده از خمیر آرد، آب یا تخم مرغ است. پاستا حدوداً به ۳۵۰ شکل مختلف موجود است.

در حالی که برخی از مورخان معتقدند ماکارونی از ایتالیا سرچشمه گرفته است ، اکثر آن ها متقاعد شده اند که مارکوپولو در واقع آن را از سفر حماسی خود به چین برگردانده است. اولین ماکارونی شناخته شده از آرد برنج تهیه می شد و درست کردن آن در شرق رایج بود. اما در ایتالیا ، ماکارونی از گندم سخت تهیه می شد و به صورت رشته های بلند در می آمد که این غذای باستانی را بسیار به اسپاگتی های امروزی نزدیک می کرد.

اسپاگتی از کلمه Spago گرفته شده است که در انگلیسی به "رشته" یا "ریسمان" ترجمه می شود. 4 ژانویه روز ملی اسپاگتی است. (گرچه برای جشن گرفتن با اسپاگتی نیازی به روز خاصی ندارید.) و رکورد بیشترین حجم پاستا مربوط به سال 2010 بود که استخری در آمریکا را پر از اسپاگتی کردند. مقدار اسپاگتی به کار رفته برای این رکورد 13000 پوند (5896 کیلوگرم) بود.

فتوچینی چیست؟

فتوچینی یک نوعی از پاستا است که بیشتر مورد استفاده مردم رم می‌باشد. این پاستا به شکل نوارهای صاف و ذخیم است که یا به صورت تازه در خانه درست می‌شود و یا در کارخانه تهیه می‌شود. فتوچینی یکی از غذاهای پرطرفدار در آمریکای شمالی است. اما بیایید به تاریخچه پاستا آلفردو نگاهی بیندازیم. در ادامه با ما همراه باشید.

تاریخچه پاستا آلفردو

نام فتوچینی آلفردو از نام خالق آن ، آلفردو دی للیو ، که صاحب رستورانی در Via Della Scrofa در رم بود ، گرفته شده است. او غذای کلاسیک پاستا را برای همسرش، اینس، که در آن زمان باردار بود تهیه کرد.

همسر آلفردو از ناراحتی معده رنج می‌برد و از طرفی باردار بود و باعث شده بود که او نتواند وعده‌های غذایی خود را بخورد. این موارد باعث شد تا آلفردو به فکر درست یک غذا برای همسرش بیفتد و چه گزینه‌ای بهتر از پاستا. او برای اینکه طعم آن را برای همسرش بهتر کند به پاستا کره و پنیر پارمزان اضافه کرد. غذای نهایی آماده شد، غذایی ساده و در عین حال مقوی.

همسرش عاشق این غذا شد. تمام این اتفاقات در سال 1914 اتفاق افتاده بود و آلفردو چندین بار دیگر این غذا را برای همسر خود درست می کرد و حتی این غذا را به عنوان یکی از غذاهای منوی رستوران خود اضافه کرد.

با این حال و با تمام این داستان‌های عاشقانه در پشت این غذا ، پاستا آلفردو تا سال 1920 مورد توجه قرار نگرفت. اما همیشه خورشید پشت ابر نمی‌ماند.

معروفیت پاستا آلفردو

 ورق برای او زمانی برگشت که دو بازیگر مشهور آمریکایی ، داگلاس فیربنکس و مری پیکفورد ، در حالی که در ماه عسل خود بودند از رستوران او دیدن کردند. آن ها سفارش خود را دادند و پس از خوردن این غذا آن ها از آلفردو خواستند که دستور پخت این غذا را به آن ها بدهد. این شد که این غذا در ایالات متحده گسترش یافت. این زوج از آلفردو با ارسال یک چنگال و قاشق طلا که روی آن عبارت "برای آلفردو پادشاه نودل" و نام آن ها حک شده است قدردانی کردند.

طبق کتاب آشپزی ایتالیایی-آمریکایی نوشته جان ماریانی و گالینا ماریانی، از آنجایی که کره و پنیر پارمزان آمریکایی‌ها فاقد غنای همتایان ایتالیایی خود بودند، برای جبران کمبود خامه به سس اضافه شد. این نسخه تبدیل به نسخه کلاسیک ایتالیایی-آمریکایی شد. اگرچه که این مدل در ایالات متحده و در سایر نقاط جهان محبوب است ، اما هرگز ریشه ای در ایتالیا ندارد.

در نهایت ، سس آلفردو قربانی محبوبیت خود شد. سوپرمارکت ها فروش سس های آماده آلفردو را شروع کردند که با آرد یا نشاسته ذرت غلیظ شده و گاهی اوقات با مواد ارزان قیمت تهیه می شدند. حتی بسیاری از رستوران های زنجیره ای نیز از سس های آماده استفاده کردند. پاستاهایی که به این شکل درست می‌شدند نمی‌توانستند با پاستاهایی که با پارمیجیانو-رجیانو، کره بدون نمک و خامه تازه تهیه شده بودند مقایسه شوند.